Leven met een dwangstoornis
Wist u dat ongeveer twee van de bevolking aan dwangklachten lijdt, waaronder smetvrees? Smetvrees draait om de angst om besmet te raken of een ander te besmetten. De aandoening wordt regelmatig wasdrang genoemd. Iemand met smetvrees wast zichzelf en zijn/haar spullen veel en langdurig.Sommige patienten zijn bang om zelf besmet te raken. Angst om een ander te besmetten komt ook voor. Het vaak wassen is een dwanghandeling om besmetting tegen te gaan. Hoewel mensen zonder smetvrees dit overdreven zullen vinden, is de angst voor de patient reeel. De angst zal zorgen voor allerlei gedragingen die "anders" zijn. Iemand met smetvrees kan geloven dat hij of zij doodgaat door andermans bestek te gebruiken. Die kans is in werkelijkheid natuurlijk zeer gering.
Bij de behandeling van smetvrees wordt er in de regel gekozen voor exposure en responspreventie. Bij exposure en responspreventie moeten de situaties die voor de patient lastig zijn, worden ondergaan. Daarbij mogen geen dwanghandelingen worden uitgevoerd. Voorbeelden zijn: bestek van een ander gebruiken, na iemand een hand gegeven te hebben niet meer handen wassen, deurklinken weer normaal gebruiken. Allemaal voorbeelden om de patient te laten zien dat hij of zij niet direct besmet zal raken.
In een angsthierarchie worden de moeilijke situaties opgesomd. Daarna is het tijd voor de volgende stap. De situatie waar de patient de minste moeite mee heeft ondergaat hij of zij als eerst. De situatie waar de patient de meeste moeite mee heeft, ondergaat hij als laatste. Bij deze methode ligt de focus op het nalaten van de dwanghandelingen.
Soms breidt men de behandeling van smetvrees uit met medicatie. Vooral wanneer exposure en responspreventie alleen niet voldoende is, is dit een goed idee. Alleen medicatie en geen exposure en responspreventie is ook goed mogelijk.