Dwangneurose medicatie
Bijna iedereen heeft weleens van smetvrees gehoord. Patienten zijn bang om besmet te raken. Of om anderen te besmetten. Men noemt smetvrees ook wel wasdwang. Iemand met smetvrees wast zichzelf en zijn/haar spullen veel en langdurig.Veel patienten zijn bang om besmet te raken. De andere patient heeft juist angst om de ander te besmetten. Het vaak wassen is een dwanghandeling om besmetting tegen te gaan. Voor buitenstaanders zijn de dwanghandelingen een beetje vreemd. Voor de patient zijn ze echter van onschatbare waarde. De angst zal zorgen voor allerlei gedragingen die "anders" zijn. Zo zal bestek gebruiken van een ander ervoor kunnen zorgen dat hij of zij besmet raakt. In werkelijkheid is die kans natuurlijk erg klein.
Exposure en responspreventie is doorgaans de aangewezen behandeling voor smetvrees. De situaties waar de patient zoveel angst voor heeft moeten daarbij worden ondergaan. Bijvoorbeeld trapleuningen vanaf nu wel gebruiken en handen niet wassen na iemand een hand gegeven te hebben. Het doel is om de patient te laten inzien dat er niets gebeurt wanneer er geen dwanghandelingen worden uitgevoerd.
In een angsthierarchie worden de moeilijke situaties opgesomd. Vervolgens zal de patient de situaties moeten ondergaan. Daarbij wordt met de minst lastige situatie begonnen. De situatie waar de patient de meeste moeite mee heeft, ondergaat hij als laatste. Bij deze methode ligt de focus op het nalaten van de dwanghandelingen.
Ook kunnen bij smetvrees medicijnen worden voorgeschreven. Uitbreiding met medicijnen is aan te raden wanneer er met exposure en responspreventie niet voldoende vooruitgang wordt geboekt. Het kan ook zijn dat de patient de voorkeur heeft voor medicatie.
