Dwangneurose medicatie
Bijna iedereen heeft weleens van smetvrees gehoord. De angst om besmet te raken (of een ander te besmetten) speelt een centrale rol bij deze aandoening. De patient heeft de neiging vaak te wassen. Vandaar dat smetvrees ook wel wasdrang wordt genoemd. Wanneer iemand smetvrees heeft zal diegene zichzelf vaak en grondig wassen.De ene patient zal bang zijn om besmet te raken. Een ander deel van de patienten wil juist de ander niet besmetten. Het veelvuldig en langdurig wassen is een manier om dit tegen te gaan. Voor mensen zoals u en ik is dit natuurlijk overdreven. Maar voor de patient is het gevreesde scenario zeer realistisch. Vaak zit de angst dieper. Namelijk het gevoel om de controle te verliezen. Hieromheen hebben zich allerlei overtuigingen ontwikkeld. Volgens de ideeen van iemand met smetvrees zou je besmet kunnen raken door bestek dat is gebruik door een ander. In werkelijkheid is die kans natuurlijk erg klein.
De therapie die voor smetvrees goed werkt is exposure en responspreventie. De situaties waar de patient moeite mee heeft moet hij of zij dan ondergaan zonder dwanghandelingen uit te mogen voeren. Dus gebruiken dat bestek van de ander. Een dag niet douchen. Het doel is om de patient te laten inzien dat er niets gebeurt wanneer er geen dwanghandelingen worden uitgevoerd.
De angsthierarchie is een lijst waarin de moeilijke situaties staan. Vervolgens zal de patient de situaties moeten ondergaan. Daarbij wordt met de minst lastige situatie begonnen. Op het laatst wordt de meest gevreesde situatie ondergaan. De dwanghandelingen worden door middel van deze methodiek afgeleerd.
Men kan de behandeling van smetvrees uitbreiden met medicatie. Uitbreiding met medicijnen is aan te raden wanneer er met exposure en responspreventie niet voldoende vooruitgang wordt geboekt. Alleen medicatie en geen exposure en responspreventie is ook goed mogelijk.